ชื่อ บุญมี ดำหริ  ภูมิลำเนาเดิมอยู่ บ้านหนองหมู ตำบลประดู่งาม อำเภอศรีเทพ จังหวัดเพชรบูรณ์ ปัจจุบัน เป็นเขยสุพรรณ อยู่บ้านหนองนิ้วเอน ตำบลดอนเจดีย์ อำเภอดอนเจดีย์ จังหว้ดสุพรรณบุรี ผมมีโอกาสเกิดในครอบครัวยากจน ที่มีลูกหลายคน ทั้งหมด 7คน คุณพ่อพอรู้หนังสือ คุณแม่ไม่รู้หนังสือเลย 

   ส่วนผมเป็นลูกคนกลาง ไม่มีโอกาสเรียนหนังสือ ภาคปกติเหมือนผู้คนโดยทั่วไป
คุณย่า ผู้วายชน ณ เวลานั้น เป็นผู้ให้โอกาสผม บวชเณรหน้าไฟ ผมไม่ได้สึก เป็นสามเณรน้อย ได้ไปเรียนต่อ นักธรรมชั้นตรี นักธรรมชั้นโท นักธรรมชั้นเอก เรียน กศน. เรียนวิชาภาษาบาลี ได้เป็นมหา ที่วัดท่าพระเจริญพรต จังหวัดนครสวรรค์

   หลวงพ่อสุนทร คัดเลือกสามเณร 2 รูป จากพระภิกษุสามเณรทั้งวัด 173 รูป เข้าไปเรียนต่อที่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร ผมเป็นคนหนึ่งที่ถูกคัดเลือก

   คำว่า “เณรเทวดา เป็นคำที่หลวงพ่อ บอกกับบรรดา สามเณรที่เข้ามาอบรมทุกวันโกน เกิดจากกิจวัตร ของผมหลังจาก ฉันภัตตาหาร เช้า เพล ผมจะขอเศษอาหาร ทุกวงฉัน มาให้กับ สุนัข (หมาวัด) ทุกตัวที่อยู่ในวัด วันไหน มันไม่สบายก็จะบดยาพารา ผสมอาหารเข้าไปด้วย อีกกิจวัตร ที่ผมต้องทำประจำ คือ ตื่นนอน ตอนตี 4 เพื่อเข้าโบสถ์ เอายาหม่องไปติดที่ธูป และเทียน ให้หลวงพ่อจุด ตอนทำวัตรเช้า เย็น
นี่อาจเป็นสาเหตุหนึ่ง ที่ผมถูกคัดเลือกเข้ามาเรียนต่อที่กรุงเทพฯ ก็เป็นไปได้

   ปีที่วัดปากน้ำ มีคนเหยียบกันตาย ปีที่พระผงรุ่น 6 กำลังเป็นที่ต้องการ เป็นปีที่ผมเดินทางมาอยู่วัดปากน้ำ โดยสารรถเมล์ ถาวรฟาร์ม มากับพระมหาชัยชาญ วัดบางบำหรุ ลูกศิษย์หลวงพ่อสุนทร มาอยู่ที่คณะเนกขัมม์ โดยการปกครองของ พระอาจารย์ เจ้าคุณพระวิเชียรกวี (วิศิษฏ์ ทสฺนีโย) 

   เรียนหนังสือที่วัดปากน้ำ เปรียญ ๔ ประโยค ไปสอบเป็นครูพระสอนศีลธรรมประจำ กทม. โครงการ สมัย ดร.กสมา ไปเรียนทำหุ่นชัก สือธรรมะ วัดชลประทานรังสฤษดิ์ ไปสอนศีลธรรม โรงเรียนเพชรเกษม ขึ้นรถเมล์ สาย 81 สุดสาย โรงเรียนประถมนี้ เด็กนักเรียน อยู่ในชุมชนแออัด หนองแขมเป็นส่วนใหญ่ ต่อมา เข้าไปสอนศีลธรรม โรงเรียนสาธิตจุฬาลงกรณ์ ฝ่ายมัธยม สามย่าน

   จากงานสอนศีลธรรม สู่โครงการสำนึกรักบ้านเกิด ผมเป็นเองเป็นสะพานบุญให้ สาธุชน ในเมืองกรุง ให้มีโอกาสทำนุบำรงศาสนาสถานในพุทธศาสนา ได้นำพา ญาติโยม ไปสร้างวัดที่บ้านเกิด วัดตาคลีภิรมย์ สร้างศาลา กุฏิสงฆ์ และเมรุ จนสำเร็จ นำผู้มีจิตศรัทธา ทำระบบน้ำไฟ ให้โรงเรียนบ้านหนองหมู ที่ผมได้เป็นศิษย์เก่าประถมศึกษา

   วัดไตรมิตร (หลวงพ่อทองคำ) ประกาศให้ พระภิกษุสามเณรที่เป็นมหาเปรียญ สามารถเข้าเรียน มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา สาขาวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ ผมจึงใช้วุฒิ ม.6 กศน. และ ป.ธ.๓ เข้าศึกษาต่อที่ โดยทุนการศึกษาของหลวงพ่อวัดไตรมิตร สมเด็จพระพุฒาจารย์ (สนิท ชวนปญฺโญ) ช่วงที่ปิดเทอม

   ได้มีโอกาสไปให้ความรู้ ด้านคอมพิวเตอร์กับคณะครู ที่บ้านเกิดในสมัยนั้นเป็น สำนักงานประถมศึกษา ที่อำเภอศรีเทพและได้จัดโครงการ “ให้คอมพิวเตอร์น้องให้สมองชาติ” โดยรับบริจาคคอมพิวเตอร์เก่า และรับเครื่องปลดระวาง จากกระทรวงพานิชย์ ไปบริจาคให้เด็กๆได้รูัจักใช้กัน สมัยนั้น windows 98 ครับ บางตัวก็ใช้ Dos เขียน แบทช์ไฟล์ (.bat) ให้เด็กได้ฝึกพิมพ์ดีดสัมผัสกัน

   อินเดีย เป็นดินแดนพุทธภูมิ แต่ก็ดังเรื่อง ไอทีไม่น้อย ผมจึงของพระอาจารย์ไปเรียนต่อที่ Hindustan College of Science and Technology เมืองเชนไน ประเทศอินเดีย กลับจากอินเดีย พ่อผมป่วยหนัก เป็นมะเร็งที่ตับ ช่วงดูแลท่าน ช่วงที่ผมรู้ว่า ความจนเป็นอุปสรรค์มากต่อการดำรงชีพ ต้องหาเตียงที่ปรับได้ให้พ่อ โชคดีจังหวะ มีคนเสียชีวิต

   โยมที่วัดจึงแจ้งว่า ให้มหาไปรับบริจาค ขอยืมเครื่องทำออกซิเจน ที่โรงพยาบาลรามา ดูแลท่าน 52 วัน พาทำวัตรสวดมนต์ อ่านหนังสือธรรมะ ให้ท่านฟัง และท่านก็ลาจากไป

   ตัดสินใจ บอกลาความจน จะทำเพื่อคนรอบข้าง โครงการที่ทำเพื่อบ้านเกิด สุดท้าย คือโครงการช่วยภัยแล้ง โดยรับบริจาค แทงค์น้ำเก่าชาวกรุงเทพฯ และเอารถบรรทุกอ้อย เข้ามาร้บที่กรุงเทพฯ สิ้นโครงการ นี้ ผมจึงแจ้งกับชาวบ้านและนายอำเภอในที่ประชุมว่า อาตมาขอลาสิกขา (สึก)
และเปิดร้าน คลินิกคอมพิวเตอร์ 31 พฤษภาคม 2548

   ยุคทองของคอมพิวเตอร์ในสมัยนั้น ดีมากครับ ร้านคอมฯ ยังไม่มี ผมรับทำ งานCCTV งานระบบดาวเทียม MATV ระบบคาราโอเกะVIP Software และ microcontroller board งานระบบคอมพิวเตอร์ไร้ดีส (DisKless) ผมเป็นรุ่นแรกๆ ตั้งแต่ใช้ Linux ทำ ในสมัยนั้นที่ฮิตกัน ในร้านอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ ผมได้แบบอย่างนี้ มาจากสมัยที่ไปเรียนอินเดีย ผมเก็บเงิน ซื้อรถกระป้อ (รถสี่ล้อเล็กที่วิ่งในซอยเล็กๆในกทม.) ได้มีโอกาสพาแม่ไปทำบุญในหลายๆที่ ผมกับแม่มีความสุขดีมาก 

   1 พฤษภาคม ปี 2555 ผมตัดใจสละโสด มาเป็นเขยสุพรรณ ทำงาน ด้านไอที และที่ดิน บริการด้านไอที บจก. มหาซอฟท์ รับงานราชการ เสียงไรสาย CCTV www.mahasoft.co.th www.onevoicewireless.com และงานโซล่าเซลล์ ดูดด้วยแดด .com ส่วนเรื่องที่ดิน ภายใต้แบรนด์ BangkokEstate.co.th บริษัทจัดหาที่ดิน

ตอนนี้คุณแม่ผมมีความสุขมาก วัย 86 ปี อยู่กับคุณครูน้องสาวคนเล็ก ผมเทียวไปหาบ่อย สุพรรณ ศรีเทพไม่ไกล แต่ช่วงนี้ ไม่ได้ มาเป็นปี เพราะเหตุโควิด 19
ขอบคุณความจน ที่ทำให้ตัดสินใจ ออกมาผจญภัยไร้จีวร 16 ปี ในทุกก้าวย่าง ของชีวิต วิ่งบ้าง เดินบ้าง เหนื่อยก็พัก จับหลักแล้วเดินต่อไป ตามหาผู้รู้ สร้างภูมิคุ้มกัน สำเร็จ แบ่งปัน สร้างสรร สังคม

เป้าหมายปลายชีวิต ต้องการทำสวนป่าปฏิบัติธรรม ส่งเสริมกิจการถวายความรู้พระสงฆ์ที่มีอุดมการณ์การเผยแพร่พุทธศาสนา
และทำให้ชุมชน ได้เข้าถึงและใช้เทคโนโลยีให้มากที่สุด

 ขอบพระคุณอย่างสูง ที่กรุณาให้เกียรติติดตาม

และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้มีโอกาสให้บริการท่าน

บุญมี ดำหริ
CEO of Mahasoft
บริษัท มหาซอฟท์ จำกัด www.mahasoft.co.th 

บริษัท เดอะบางกอก เรียล เอสเตท เดอะลีฟวิ่ง พร็อพเพอร์ตี้ จำกัด www.bangkokestate.co.th
=======================================
Line: @duddauydad.com
📲092 752 6060